Një nga ato ditët kur je “jashtë”. Që dmth. flet me njerëz, njerëz, njerëz. Dhe lodhesh aq shumë saqë edhe zërin tënd, ehon e tij, e dëgjon derisa flet.

Dhe kur shtrihesh në orët e vona të mbrëmjes, nga lodhja, adrenalina, nuk të zë gjumi.

Me siguri trupin s’do ta ndjesh të nesërmen. Nga lodhja.