Është një nga ato ditët kur nuk dëshiron të shohësh as prapa por as përpara. Më së paku të ballafaqohesh me çastin, minutat dhe orët e kësaj dite.

Zbraztësi e pafundme. Lodhje fizike e cila të hedh nga një tren në tjetrin, nga një stacion tramvaji tek i tjetri.

Dhe nuk don, nuk mundesh të mendosh për asgjë.