Nuk ka asgjë që njeriun e bën të jetë qenie njerëzore… poqese s’e don atë që ka përskajt!

Përfshirë edhe floskulat e përditshmërisë, jo rrallë në margjina të padurueshmërisë, dashuria është dhe mbetet tek mbështetja në që i don dhe të duan.

Në kohë të mira dhe kohë të këqija.

Apo do të kishte kuptim jeta monotone pa valë e dallga që të përplasin nga bregu (i pikëllimit) tek bregu (i qetësisë).

Bregu është breg.

Kryesorja të jesh në njërin prej tyre.

Dhe jo në përrua.