Festat e fundnëntorit janë si fundi i një jete… kur për një e të vetmin çast provon të kujtosh çdo gjë që ke parë e përjetuar në fëmijëri, rini, jetë…
Pastaj pyet veten: pse?
Dhe derisa e mendon përgjigjen harron se çfarë e pyete vetveten!
Festat e fundnëntorit janë si fundi i një jete… kur për një e të vetmin çast provon të kujtosh çdo gjë që ke parë e përjetuar në fëmijëri, rini, jetë…
Pastaj pyet veten: pse?
Dhe derisa e mendon përgjigjen harron se çfarë e pyete vetveten!
E merr çasti… atë që ngjet për vite të tëra!
Johann Wolfgang von Goethe
Fundjavë e filluar qysh të premten.
Ditë kur nuk ke fuqi ta mbarosh javën sepse sheh rreth teje që vrapohet, vrapohet, vrapohet.
Kush t’i ketë shpikur krejt këto ditë pune e ditë pushimi?
Kalendarin dhe kalendarët?
Disa sekonda.
Janë vetëm disa sekonda që ndihmojnë të mendohet për krejt mundimet e kota.
Dhe si rrjedhojë vuajtjet të cilat s’kanë si të mos shihen dhe para së gjithash ndjehen me një tis- o hidhërimi a tërbimi o gëzimi… për çdo gjë që ke parë dhe ndjerë: për një çast, një ditë, një jetë!
Disa sekonda.
Ditë dimri.
Dimër në trup, tru, shpirt!
Dhe në ajër.
Një ditë e gjatë… dhe natë e pafundme.
Njëherë në çdo katër vjet kur duhet thjesht të dëgjosh anglisht e shikosh anglisht. Anglishten amerikane.
Kur radhët e pafundme të dhjetëra amerikanëve mësyejnë drejt vendvotimeve për të zgjedhur të parin e tyre dhe deshëm e s’deshëm, na pëlqeu e s’na pëlqeu, të parin e botës.
Këso radhe kandidatët janë të çuditshëm: sepse fjala është për një të parë të botës të mundshme dhe një të parë edhe më të çuditshëm.
Hillary apo Donald… kjo është pyetja?!
Sa herë që Amerika kalon nëpër tërmete politike janë vetëm dy gjëra që më shkojnë në kokë:
Amerika e Franz Kafkës
dhe
Amerika… a do të jetë kjo perandoria e fundit e civilizimit perëndimor?
Dimër në ajër, dimër në shpirt, dimër në kokë, dimër në libra, dimër në lajme…
Pushimi që i thonë pushim sepse nuk është pushim.
Të jetosh në një vend ku të gjithë rreth teje punojnë kurse ti nuk punon dmth. të ndjehesh i rrethuar nga ujëra të cilat nuk e dijnë se çfarë kanë matanë…
Nuk ka asgjë më të parëndësishme sesa t’u kushtohet rëndësi gjërave të cilat nuk janë të lidhura drejtpërdrejtë me jetën tënde.
Jetë e jotja dmth: ti, familja, rrethi, miqtë… e nëse nuk i ke krejt këto atëherë provo ta gjesh së paku veten tënde.
Parakushti për të parë parëndësinë e çdo gjëje që s’ka të bëjë me ty!