Duhet të përshtatësh bioritmin me ritmin e shkrimit.

Duhet të koncentrohesh deri në eternitet.

Duhet të mos e ndjesh rrëshqitjen e lapsit derisa bën shkronjat.

(Dhe para se t’i bësh shkronjat duhet ta dish fare mirë se në cilën gjuhë don ta lëshosh rrjedhën e trurit- këtij ende misteri më të madh se edhe vet kanceri!)

Duhet t’i duash gishtërinjtë nëse ke vendosur të shtypësh mbi tastjerë.

Duhet të vendosësh nëse don t’i lexosh shënimet e një viti që ka ikur- para, gjatë a pas “rrëshiqtjes” a “shtypjes”?

Dhe para së gjithash Duhet ta prekësh “butonin” e aktivizimit të shpirtit e mëpas trurit.

Duhet

Duhet

Duhet

Asgjë nuk Duhet

Derisa s’e din, s’don, s’mundesh ta dish a ndjesh që Duhet.