Ua kam këtë pyetje që të treve. Së pari Fatmirit (Limajt), së dyti Ramushit (Haradinajt) dhe së treti Albinit (Kurtit).

Fjalë për fjalë dhe veç e veç: “Keni parë apo dëgjuar ndonjëherë që në historinë e Kosovës, një i burgosur për politikë… për çfarëdo politike- nga NDSH-istët përmes Adem Demaçit deri tek (ja po i them!) Azem Vllasi a Remzi Kolgeci (se do ti, edhe këta kanë qenë në burgje…) të jenë kthyer në poste politike publike?… Dhe deri tek ju… tre”?!

Fatmiri, Ramushi, Albini.

Treshja e cila prejse është liruar nga burgu janë me e në parti por në poste publike nuk arritën që nuk arriten të hyjnë a kthehen.

(E kam pyetur edhe Adem Demaçin për këtë çështje… Por s’është vendi ta them përgjigjen e tij)

Dhe tani: a i kujtohet dikujt se çfarë flitej dhe diskutohej para një viti? Para një viti krejt Kosova shikonte drejt 17 Shkurtit. Jo festës së përvjetorit të pavarësisë. Por festës së tubimit të opozitës. Opozita atbotë quhej dhe bëhej nga VV!-ja, AAK-ja, Nisma e plot popull…

Nuk ua njoh partitë sepse s’e di si funksionojnë dhe veprojnë.

Ua njoh historinë, vuajtjet, “çështjen” dhe çështjen për të cilën kanë rënë e janë dergjur nëpër burgje të Beogradit e Hagës…

Dhe i shoh sot, që të tre: njëri (Fatmiri) i rrënuar përtoke me akuza bizare për vrasje; tjetri (Albini) i njollosur me akuza fashiste pse shëtit vajzën e tij me karrocë në një fshat të Europës dhe Ramushi i kapërthurur mes paqartësisë dhe pabesisë me të njejtat tema të cilat i ka përmbyllur qe 3 vite.

Që të tre të katandisur.

Për një shkak dhe me një dënim: sepse s’e çuan deri në fund punën që e nisën para 1 viti.

Dhe tash pyes dhe pyetemi për pse-në?

Them se do të vazhdojnë t’i katandisin derisa të mos e kuptojnë që të tre, ndaras a bashkë që nëse edhe njëherë do t’ju vie shansi duhet ta PËRMBYSIN këtë regjim që e ka burgosur një vend dhe një popull.

Sepse çlirimi i kësaj Kosove kështu nuk do të vie as nga Zoti i cili seç e ka atë-ndihmomë pak të të ndihmojë shumë…