Të kalosh mesnatën e ndërrimit të viteve në gjumë… a dmth. që ke fjetur një vit? Dhe çfarë është edhe më keq (apo edhe më mirë?), që edhe tërë viti në të cilin hyn do të të kalojë në gjumë?

Ditë pushimi e leximi. Ditë shëtie e qetësie.

Dhe dita në të cilën krejt papritur në Netflix bie në duart e Werner Herzog.

Dhe në filmin Lo and Behold, Reveries of the Connected World.

Çfarë të them për këtë mjeshtri të gjermanit të amerikanizuar apo amerikanit me prejardhje gjermane… apo.. thjesht mjeshtrit të madh?

Asgjë: sepse vetëm sprova e tij për t’i gjetur zanafillën internetit- pa teori konspiracioni e tam-tam-a shkencash, por me një dorëshkrim prej 10 kapitujsh, biseda me dhjetëra pionierë- gjeni e viktima, të çmendur e vizionarë, viktima e fitimtarë të internetit- e bën këtë vepër kaq unike. Dhe të papërsëritshme.

Sikurse edhe vet internetin.

Për të cilën një nga pionierët e tij.. në bisedën me Herzog, thotë që pas disa dekadash dikush do ta quajë këtë kohën që e jetojmë: mesjeta kaotike e internetit.

Është vetëm fillimi.

Dhe ajo që ky film, personazhet e tij na e thonë është: nuk e dijmë se çfarë do ngjajë me këtë shpikje njerëzore e cila, deshëm nuk deshëm, duhet ta pranojmë, është më e madhe se edhe shpikja e librit…